بیایید از خدا بخواهیم

قبل از اینکه بمیریم زنده مان کند...

کاش مبنای برتری "ویژگیهای اکتسابی بود نه انتسابی...

افسوس که"

اکثریتیم که اکثرا نداریم...

خدایا تا به کی؟؟

به پنجره از آمدن ها بگویم ولی همچنان

من "روسیاه و شیشه ها تر " از انتظار...

خدایا چنان کن که اگر درد بودیم ، کوه هم باشیم

تا با کوچک نسیمی از غم ،از هم نپاشیم بلکه بایستیم و بمانیم و

بر فراز کوه درد "دورها را نظاره گر باشیم در امید و انتظار دمیدن سپیده دمی از شادی...

بیایید"""

به کفاره ی یک حادثه از جنس نگاه ننالیم...

خود مان جز نرفتن به چیزی نمی اندیشیم ولی مدام زیر لب

زمزمه می کنیم که:

کاش عشق از ازل با  بی وفاییها پیمان نمی بست!!

آمدم آنهم با چه شوقی! ولی

 یادمان نرود..

این روزها عاقبت همه آهنگ هجرت میخوانند...