گاهی دلم می خواهد کفش هایم را مانند کودکی ام تا به تا بپوشم!...

تا ببینم هنوز هم کسی حواسش به من هست یا نه!...

آسمان امروز فریادزنان نشان داد که دیگر خسته شده است" خسته از سکوت...

عاشقانه چشمها رو بر ناممکن ها بست و

حرفای دل را در قالب اشک از گونه های خشکیده اش سرازیر کرد.

با خروش سیل اشک، سکوت شکست" دیگر صدای هق هقش ایستادن نمی داند.

ضربه های دلگیر قطره ها بر شیشه ی منزل دل ، خاموشی از دل تاریک میگیرید.

بیچاره...

در درون سوخته اش چه سخنها که نداشته و ما غافل از این همه درد.

دردهایش به وسعت خودش بزرگ بوده و از دیده ها پنهان...

ولی بنازم که" چه صمیمانه درد دل خالی کرد.

شرمنده می کند فرزند را

دعای خیر مادر

در کنج خانه ی سالمندان...

ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺑﺎ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺭﻭﯼ ﺧﺎﮎ ﻣﯿﻨﻮﺷﺖ: ﻟﯿﻠﯽ ﻟﯿﻠﯽ

ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ ﭼﻪ ﻣﯿﮑﻨﯽ؟ ﮔﻔﺖ :

                                           ﭼﻮﻥ ﻣﯿﺴﺮ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﻦ ﺭﺍ ﮐﺎﻡ ﺍﻭ 

                        ﻋﺸﻖ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺑﺎﻧﺎﻡ ﺍﻭ ...

سالمندي ميگفت:

من چهار فرزندم را،در تنها اتاق منزل کوچکم بزرگ کردم...

اکنون آنها در چهار منزل بزرگ خود، براي من يک اتاق کوچک ندارند...!!

خدایا !!

آرامش شب را نصیب کسانی کن که

آسایش روز را نصیب دیگران می کنند...

انعکاس چیزی باش که میخواهی در دیگران ببینی:

اگر عشق میخواهی،عشق بورز...

اگرصداقت میخواهی،راستگو باش...

اگر احترام میخواهی،احترام بگذار.

دوستی میگفت:

یه روز تو پارک نشسته بودم داشتم تو گوشی فیس بوکمو چک میکردم

یه پسر 5 6 ساله امد گفت یه ادامس میخری....

بقیه در ادامه مطلب

اي قلب سنگي! از کدامين عهد مي‌آيي؟

انگار باقيمانده‌ي عصر حــــجـــــر هستي...

از خدا سلامت بخواهيم

عنايت که کرد

فرهنگ بطلبيم

مرحمت که نمود

ايمان درخواست کنيم

لطف که فرمود

سعادت ما کامل است...

نه کاری نه هدفی...

بیچاره جوانها

از درون پیر میشوند و از درون میمیرند...

در این دیار با پول نخیرها بله میشوند و با محبت خارها گل...

هیچ وقت

برای نگه داشتن کسی که

فرق تو با بقیه را نمیفهمه تلاش نکن.

تن های هرزه را سنگسار می کنند

غافل از آنکه شهر پر از فاحشه های مغزی است

و کسی نمی داند که مغزهای هرزه

ویرانگرترند تا تن های هرزه

فروغ فرخزاد

از گابریل گارسیا مارکز می پرسند :
اگه بخوای یه کتاب صد صفحه ای در مورد اُمـید بنویسی، چی می نویسی؟
می گه 99 صفحـــه رو خالی می ذارم. صفحه ی آخر سطر آخـــر می نویسم:
.
.
.
اُمــــــید آخـرین چیزی است که می مــــیرد . .